Blogarchief

Geen euro zonder solidariteit

Hoe anders was het sentiment vijfentwintig jaar geleden, toen het Verdrag van Maastricht van Europa een Europese Unie maakte en de euro als ultiem symbool van verbroedering het continent bijeen zou houden. Van die euforie van net na de val van de Berlijnse muur is nu niets meer over.

Lees verder!

Het verdrag vieren en vernieuwen

Donald Trump wordt nu president van de Verenigde Staten door een democratisch tot stand gebrachte rebellie tegen de gevestigde orde: dat is het onverwachte kader voor de herdenking van 25 jaar Verdrag van Maastricht. Het dwingt de EU nog meer om rekening te houden met de wrevel van een deel van de burgers Maar de huidige EU kent meer kwetsbaarheden. Zoals de uitholling van de democratie in sommige Oost-Europese landen en de toenemende corruptie in Zuid-Europa, kwetsbaarheden die ik in deze blog aan de orde stel.

Lees verder!

Het is tijd voor renovatie van het Europese Huis

Kritiek is er altijd geweest. De een vreesde verdere integratie omdat ‘het project Europa’ werd gezien als een katholieke uitvinding, waarbij het Calvinistische Noorden uiteindelijk het onderspit zou delven. De ander vreesde dat kleine landen politiek onder de voet zouden worden gelopen door de Grote Jongens, of Brussel werd gezien als de hoofdstad van het grootkapitaal. Hoe dan ook, er was altijd wat maar zo erg als nu is het nooit geweest. Het lijkt alsof alle kritiek van links tot rechts is samen te vatten onder één woord: tegen Europa.

Lees verder!

Gepast vieren, dat verdrag

De klad zit in de EU en toch is er genoeg reden om te vieren dat 25 jaar geleden de EU als politieke en economische eenheid geboren werd. In Maastricht. Maar dan mag die viering best een stevige portie nadenken inhouden over hoe het nu verder moet. Want zonder verder nadenken en de daarop gestoelde actie is het onwaarschijnlijk dat de EU de volgende 25 jaar of misschien zelfs de volgende tien jaar haalt.

Lees verder!

De quarter life crisis van de Europese Unie

Op het moment dat je 25 jaar oud wordt, bereik je toch een soort existentieel breekpunt in je leven. Je bent nog steeds jong, alleen iets minder dan je misschien zelf denkt, en je staat praktisch op de drempel van de rest van je volwassen leven. Maar het besef dat ik misschien toch oud begin te worden, was toen ik erachter kwam hoe oud de Europese Unie is. Of beter gezegd: de EU zoals we die kennen sinds het Verdrag van Maastricht. Inderdaad, we kunnen allebei vieren dat we een kwart eeuw bestaan.

Lees verder!